Isabelle Chaput was vele jaren actief als klimaat- en milieuspecialist voor federaties, met name het VBO en Febeliec. Zij is dus goed geplaatst om de betogingen te beoordelen. Vooral omdat haar 17-jarige dochter Elodie eraan deelnam.
Met haar ervaring op het gebied van klimaat, de vele topontmoetingen die ze bijwoonde en de onderhandelingen die ze van heel dichtbij volgde, spreekt Isabelle Chaput met kennis van zaken: “Er komt veel meer schot in de zaak dan voorheen. We hebben nu een kritische massa bereikt die zich meer bewust is van de situatie. Hiervan zijn de betogingen een duidelijk teken.” In 1990 hechtte helemaal niemand aandacht aan de COP’s, herinnert ze zich: “Het begon in feite pas na de COP’s in Kopenhagen en Parijs. In 2020 zitten we al aan de 26e editie…” Wanneer dochter Elodie dus mee stapte met de tweede klimaatbetoging, juichte haar mama dit met beide handen toe. “Ik moest laten zien dat ik er was en dat het nu tijd is om dingen te doen voor een gezonder milieu”, stelt Elodie.
Wat Isabelle vooral opvalt als ze de samenleving bekijkt, is het grote contrast tussen de jeugd en de politici: “Jongeren zijn veel meer begaan met politiek dan voordien. En aan de andere kant merk ik dat de grootste tekortkoming van beleidsmensen hun gebrek aan deskundigheid is.” Om het tij te keren, zeker wat het klimaat betreft, en om de mensen aan te trekken die binnen de kabinetten over de nodige deskundigheid beschikken, “hebben wij charismatische personen nodig”, verklaart ze. “Maar waar blijven die?”
Op organisatorisch vlak verheugt Isabelle zich dat haar drie kinderen naar de middelbare school Mater Dei in Sint-Pieters-Woluwe gaan. “Die ligt op anderhalve kilometer hiervandaan. Dus dat kan moeiteloos elke dag met de fiets.” De wagen? Die rijdt weinig. En als hij dan toch buiten komt, dan zit hij goed vol. “Het is een gezinswagen waarmee we veel carpoolen, zeker voor sportactiviteiten.” In de zomer wordt hij volgepropt met kampeeruitrusting en trekt het gezin erop uit. De keuze om in Brussel te wonen vindt ze geweldig. “Even de Tervurenlaan oversteken en we beginnen meteen aan een wandeling door de bossen. En om in Brussel naar het werk te gaan, is het openbaar vervoer echt heel praktisch. Dit draagt enorm bij tot de levenskwaliteit. Voor mij is het een grote voldoening om niet dagelijks in de file te staan, zoals al die mensen die destijds beslisten naar het platteland te verhuizen”, zegt ze.
Bottom-up eerder dan top-down
Wat is de beste aanpak? Isabelle pleit eerder voor bottom-up en positieve boodschappen: “Jarenlang werkte ik aan top-down benaderingen, maar vandaag weet ik dat je het lokale moet verzoenen met de acties op internationaal niveau. Een andere bevinding: liever op afstand blijven van het doemdenken à la Jean-Pascal van Ypersele of Roland Moreau (nvdr: een voormalig bedrijfsleider in de industrie, nadien directeur van Greenpeace, vervolgens werkzaam aan de FOD Milieu, nu met pensioen maar nog steeds actief). Ik geloof in de kracht van mijn business model dat gericht is op projecten, de voordelen ervan en communicatie.” Zo gaat ook Bebat te werk, een naam die dochter Elodie meteen vermeldt op de vraag naar een bedrijf dat volgens haar in staat is de samenleving te veranderen. Hoe dan ook is deze verandering bij Mater Dei blijkbaar al volop aan de gang: “Ik zie dat er op school minder afval is, dat het beter wordt gesorteerd en dat het klimaatvraagstuk meer aandacht krijgt.”