Er bestaat wel degelijk een prijstabel om de huurprijs van een woning in Brussel te bepalen, maar die is louter indicatief. Vraag is of deze tabel verplicht zou moeten worden gevolgd om de huurprijzen in de hoofdstad beter te reguleren.
Vóór
Ambroise Thomson, communicatieverantwoordelijke van de Brusselse Bond voor het Recht op Wonen (BBRoW)
De invoering van een verplichte eerder dan een indicatieve prijstabel is een van onze voornaamste eisen. De eigenaars bepalen vandaag de huurprijs van een woning naar eigen goeddunken, los van de werkelijke kwaliteit of van de realiteit op de markt. Wij pleiten bovendien voor betaalbare woningen. Die zijn momenteel bijzonder schaars in Brussel.
Een officiële prijstabel zou bijdragen tot meer realisme in de prijszetting, in functie van de kwaliteit van een woning, binnen redelijke perken. Nu al 15 jaar lang zien we dat de huurprijzen veel sterker stijgen dan de index of het inkomen. Hierdoor ontstaat een hiaat, die we best wegwerken. De huisvestingscrisis verergert. De betaalbare woningen – waarvan de huurprijs gelijk is aan een derde van het inkomen – worden schaars. Amper 8% van de woningen is werkelijk betaalbaar voor … de helft van Brusselaars! De huidige prijstabel werd berekend in functie van de markt. Maar precies op deze markt hebben we kritiek, want het is nu bewezen dat een woning van slechte kwaliteit duurder uitvalt dan een middelmatige woning. Zoiets kan toch niet. Een deel van de bevolking wordt dus verplicht woningen van slechte kwaliteit – of te klein te huren. Anderzijds bestaan er geen kwaliteitscriteria (aantal lichtpunten, kwaliteit van de muren, ruimten enz.), wat onderhandelingen zeker niet bevordert en de eigenaar alle macht toekent!
Wij pleiten in feite voor een paritaire commissie rond woninghuur, of een soort bestuur dat zou toezien op rechtvaardige onderhandelingen tussen eigenaar en huurder. Hoe dan ook, de huidige prijstabel hebben wij onderzocht en ontoereikend gevonden. We hebben veel meer nodig. Ondanks de politieke of zelfs ideologische vraagstukken, blijven we hopen, want een dergelijk denkproces zou voor de ganse markt positief zijn!
Tegen
Olivier Hamal, Voorzitter van het Eigenaarssyndicaat (NEMS)
In Brussel en in Wallonië heeft de overheid een indicatieve prijstabel voorzien. De prijzen van woninghuur moeten namelijk gekend zijn, zoals dit trouwens ook het geval is voor brood, vlees of de aanschaf van een wagen. De berekening van een nieuwe objectieve prijstabel is een moeilijke opdracht. Neem nu een grote laan in Brussel en twee gelijkaardige appartementen met hetzelfde aantal kamers in eenzelfde gebouw. Toch kunnen huurprijzen verschillen, omdat een van beide appartementen bovendien een uitgeruste keuken, marmeren vloeren en eiken deuren biedt. Daarom bestaat er vandaag een onderhandelingsmarge van 20% meer of minder, om rekening te houden met zulke elementen.
Wij gaan ervan uit dat een verplichte prijstabel niet gerechtvaardigd is op de evenwichtige Belgische markt, waar de huurprijzen een dalende trend vertonen en goedkoop zijn ten opzichte van andere landen, wat zelden wordt vermeld. Het probleem zit ter hoogte van de inkomsten. In de privé wordt de huurprijs niet bepaald in functie van de inkomsten van de huurder, maar om de eigenaar een rechtvaardig bedrag toe te kennen. Wie een leefloon geniet of een uitkering van 890 euro voor een alleenstaande, zal 600 euro voor een appartement met één slaapkamer te duur vinden, zeker omdat daar nog huurlasten bijkomen (daar zit de eigenaar voor niets tussen). Uit ervaring weten we ook dat de regulering van de huurprijzen eigenaars wegjaagt van de privé markt, waardoor het aanbod daalt, de vraag stijgt en de huurprijzen indirect gaan toenemen!
Het zou wijzer zijn om een positieve boodschap te richten aan de particulieren om ze aan te zetten in de privé huurmarkt te investeren. En we moeten huurders ook aanmoedigen om de huur op tijd te betalen. Sommigen proberen huurders blijkbaar te overtuigen de huur van een woning niet te betalen. De huurder kan namelijk nooit in gebreke worden gesteld! Beweren dat huurders vlotter zouden betalen als de huurprijs lager lag, is geen geloofwaardig betoog. In sociale woningen heerst een betalingsachterstand van een twintigtal miljoen euro, ondanks de verplichte huurprijzen. Schrikwekkend!