De economische waarde van doorzetting en gedrevenheid
Zaakvoerster Grete Remen stelt bij gezondevoedingsbedrijf Damhert vijf mensen met een lichte verstandelijke handicap of een gedragsstoornis tewerk. “Ik vind het belangrijk dat mijn bedrijf de samenleving weerspiegelt zoals ze is en iedereen kansen krijgt.”
Maar vergis je niet: ik doe dit niet zomaar uit liefdadigheid. Deze mensen zijn een meerwaarde voor ons bedrijf. Hun motivatie is onbetaalbaar.” De redelijke aanpassingen die nodig zijn, wegen voor Grete Remen niet op tegen de meerwaarde van deze vijf medewerkers.
Ongetwijfeld ligt een deel van de motivatie van Grete Remen om met mensen met een beperking te werken (“ik vind het een moeilijke term, want wij hebben allemaal onze beperkingen”) in haar persoonlijk leven. Grete heeft zelf twee (van vijf) kinderen met een verstandelijke handicap. “Mijn dochter liep school in het BUSO-onderwijs. Daar was de begeleiding ook goed, maar eenmaal op de arbeidsmarkt gekomen, werd ze toch wat aan haar lot overgelaten. Aan het inclusief ondernemen op grote schaal zijn we duidelijk nog niet toe.”
Concentratie
De kracht van haar vijf bijzondere medewerkers is voor Grete zeer duidelijk. “Het gaat onder meer om mensen met autismespectrumstoornis. Zij zijn zeer sterk in de uitvoering van tamelijk repetitief werk, ze kunnen zich daar goed op concentreren. Het is iets dat andere mensen veel minder ligt.”
Daarnaast is hun motivatie onovertroffen, stelt de zaakvoerster vast. “Deze mensen zijn dankbaar voor de kansen die ze krijgen en voelen zich zeer gedreven om hun werk goed te doen. Ik stel ook vast dat zij nooit ziek zijn. Ze doen hun werk naar behoren en brengen heel veel positivisme aan, wat ook aanstekelijk werkt voor de andere medewerkers. Ze brengen een goede sfeer die afstraalt op het hele team”, stelt Grete. “Deze medewerkers doen ons ook inzien dat iedereen zijn talenten heeft en dat tegelijk niemand van ons perfect is. Die les in bescheidenheid is goed voor ons allemaal en het maakt dat we zorg voor elkaar dragen. We leren om net iets verder te kijken dan ons eigen gekende leventje en dat is niet slecht.”
Collega’s helpen even
Damhert hoeft weinig aanpassingen door te voeren om met dit groepje van vijf mensen te kunnen werken. “Er is één medewerker die moeilijk tegen overvloedig geluid kan, maar wel in een gehorige omgeving werkt. Voor hem hebben we simpelweg een koptelefoon aangeschaft.”
Een minder telbare kost is de ondersteuning door de andere medewerkers van Damhert om hun collega’s alle kansen te kunnen geven. “Door hun verstandelijke beperking duurt het soms wat langer voor sommige medewerkers een opdracht goed hebben begrepen. De directe collega’s ondersteunen hen daarbij en ik ga niet beginnen opleggen hoeveel werkuren zij daaraan mogen besteden. Dat moet allemaal wat spontaan gebeuren”, vindt Grete. “De vijf medewerkers met een beperking hebben soms wat meer tijd nodig, maar eens ze de zaken beet hebben, werken ze zeer hard.”
De redelijke aanpassing ligt bij Damhert dus niet zozeer in materiële zaken. Dat blijkt ook uit een ander voorbeeld. “Hier werkte ooit de moeder van een kind met een beperking dat na schooltijd nergens terecht kon voor zijn mama van het werk kwam. Dus hebben we het zo geregeld dat het schoolbusje die jongen hier afzet en hij hier nog een uurtje kan blijven, zodat zijn moeder tot even laat als de andere collega’s kan blijven werken. Het betreft een minimale aanpassing die bovendien geen geld kost, maar anders had die vrouw hier nooit aan de slag kunnen gaan.”
Financiële ondersteuning
“Wat vele werkgevers niet weten, is dat de overheid bedrijven ondersteunt om mensen met een beperking een duurzame job te geven”, stelt Grete Remen vast. De VOP of Vlaamse ondersteuningspremie is zo’n financiële tegemoetkoming, maar er is ook de GIBO, de gespecialiseerde individuele beroepsopleiding vanuit de VDAB, die dient om werkzoekenden met een beperking geleidelijk in een job in te werken. De werkgever hoeft voor het loon van die medewerker zelf minder te betalen. “Het enige probleem is dat er te veel verschillende diensten zijn via dewelke je ondersteuning kan aanvragen. Je raakt een beetje de weg kwijt in de tewerkstellingsmaatregelen.”
Zo maakt Damhert binnen de VDAB gebruik van een GOB-dienst (Gespecialiseerde opleiding, begeleiding en bemiddeling), die begeleiding en opleiding biedt aan personen met een arbeidshandicap die willen werken in het normaal economisch circuit. “Het is via hen dat deze vijf mensen hier werken”, legt Grete Remen uit. Die dienst zorgt ook voor begeleiding op maat. “We hebben een medewerkster die bij momenten wat hyperkinetisch is. De GOB heeft mensen die daar juist weten op te reageren en wij kunnen hen daarvoor inschakelen. Uiteindelijk loopt dat allemaal wel vlot.”
Voor Grete Remen is de conclusie duidelijk. “Wij moeten weinig tot niets zelf regelen en de aanpassingen die we moeten doorvoeren zijn gering. Intussen krijgen we wel onbetaalbaar engagement in de plaats.”
https://handicapenarbeid.be/2018/02/02/de-economische-waarde-van-doorzetting-en-gedrevenheid/
Met de steun van:
