Als we blijven werken zoals wij het tot voor kort deden, zal de onderneming waarschijnlijk op korte termijn niet meer de nodige weerstand kunnen bieden aan de huidige economische stuiptrekkingen. “Wees toegewijd en overtuigd in je job!” Kun je zoiets decreteren? Laten we er geen doekjes om winden: sommige werknemers zijn helemaal niet bereid om een ‘opwindende taak als behendige ondernemer’ te aanvaarden. Verwacht je dan maar aan reacties zoals “een nieuwe holle en hersenspoelende slogan van de werkgever, zeker?”. Misschien zouden we met werknemers begrippen als durf en initiatief moeten aankaarten. Wij zouden die mensen eindelijk als autonome volwassenen moeten beschouwen, die perfect in staat zijn verantwoordelijkheid op te nemen. Wij zouden hen vaker dank moeten betuigen, maar dan zonder paternalisme. Wat dan? Wel, dan zou aanleg voor ondernemerschap wellicht opduiken bij werknemers van wie wij zoiets nooit zouden hebben verwacht. Een waardevolle hulp voor de werkgever om in onzekere tijden te overleven. Onzekere tijden? Nee, eerder avontuurlijke jaren in de nabije toekomst! En als dit ontluikend talent helpt om banen veilig te stellen en tegelijkertijd “quiet quitting” tegen te gaan, dan is dit aardig meegenomen!
Allemaal goed en wel, maar in de praktijk?
Allergisch voor routine
De werknemer-ondernemer stelt zich niet langer tevreden met de uitvoering van de hem toegekende taken. Hij vindt het veel dankbaarder om bij te dragen tot de ontwikkeling van het bedrijf door de inbreng van extra waarde op gebieden die niet noodzakelijk onder zijn bevoegdheden vallen. Hij zoekt graag met collega’s naar resultaten op korte termijn – en integreert deze aanpak op lange termijn. Net als een sporter zal de werknemer-ondernemer voortdurend trachten zichzelf te overtreffen. Uit ergernis over de voorbijgestreefde routine stelt hij zich nieuwe doelen en verlaat hij spontaan zijn comfortzone. Hij zal meer doen dan de taken waarvoor hij werd aangeworven. Plots ontdek je onvermoede vaardigheden in hem. Hij zal je helpen het hoofd boven water te houden en te blijven vechten tegen de al dan niet aangekondigde economische stormen. Bedank hem hiervoor.
Vallen en steeds weer opstaan
De zelfstandige ondernemer leert voortdurend, vooral door mislukkingen en aanpassingsvermogen. Als één tactiek niet werkt, zal hij een betere vinden. Kortom, het is door vaak te vallen en weer op te staan dat de ondernemer op koers blijft. Stel je voor hoe doeltreffend hij wordt als hij erin slaagt zich te omringen met enkele werknemers-ondernemers van hetzelfde kaliber als hij! De wereld van vandaag en morgen zal de onderneming ongetwijfeld met veel tegenwind confronteren. Maar een team gedreven door de ondernemings-spirit verzet bergen!
Organisatie en nauwgezetheid
Zoals een sportman is de werknemer-ondernemer georganiseerd en rigoureus. Hij plant zijn agenda. Op die manier werkt hij stap voor stap naar zijn doelstellingen toe. Maar laten we eerlijk zijn: zoals wij allemaal kan ook hij ontmoedigd geraken. Dat is menselijk. De werknemer-ondernemer is geen superheld. Uit de “inzinking” zal hij nochtans veel leren over zijn vermogen om uit te blinken. En daar speelt solidariteit met collega’s een rol. Samen staan ze sterker om hindernissen te overwinnen.
Een goede teamgeest
De werkgever maakt deel uit van het team. Samen met zijn “empowered” medewerkers, stuwt hij de onderneming in de richting van het gemeenschappelijke doel. Op zich al een overwinning. Dagelijks toegepast versterkt deze aanpak ieders betrokkenheid. Zelfs collega’s die matig scoren kunnen succes boeken als ze als een team leren op te treden! Dit wordt ook de gelegenheid om werknemers te identificeren die uitblinken in moeilijke omstandigheden. Zulke talenten verhuizen daarna best naar functies waar hun vaardigheden meer dan welkom zijn.
En dan nog de centen. Elke onderneming beheert het evenwicht tussen inkomsten en uitgaven. De inventiviteit van de werknemers kan bijdragen tot een verlaging van de kosten.
Vind het verborgen talent!
Veel werkgevers stellen onvermoed talent tewerk. Vaak mensen die een beetje vastzitten in een te nauwe ‘job description’. Laten we niet naïef zijn: dit discrete potentieel zal zich waarschijnlijk niet spontaan openbaren als de bedrijfscultuur en de werksfeer aanzetten tot een low profile … of ‘quiet quitting’.
De werkgever heeft tot taak dit verborgen potentieel te laten ontluiken tot een ontplooiende en bevredigende (opwindende?) ervaring … ook op de lange termijn. Een verschuiving van paradigma kan niet worden verordonneerd. Wel aangemoedigd.
Over de auteur
Catherine Mertens, Human Capital Adviseur & Partnerships bij Beci
