Stelt u niet-EU onderdanen te werk of wenst u dit te doen? Zo ja, dan moet u voor hen een zogenaamde ‘gecombineerde vergunning’ aanvragen. Dit is zowel een werk- als een verblijfsvergunning. Uitleg hierover kregen we van Martin Laurent en Violette Mouvet, beiden advocaat bij Claeys & Engels.
Wat zijn de voornaamste krachtlijnen van deze hervorming? V. M.: De gecombineerde vergunning is een Europees initiatief. Het wil de verblijfs- en tewerkstellingsaanvragen van onderdanen van landen buiten de EU vereenvoudigen. Voordien moesten voor zulke werknemers in België twee verschillende vergunningen worden aangevraagd. De werkgever moest eerst een werkvergunning aanvragen bij het bevoegde Gewest. Pas nadien moest de werknemer zelf een verblijfsvergunning in België aanvragen. Met de nieuwe gecombineerde vergunning dient slechts één aanvraag te worden ingediend en volstaat één enkele vergunning.
Wat is het verschil tussen de gecombineerde vergunning en de gecombineerde titel? M. L.: De gecombineerde vergunning richt zich tot mensen die meer dan 90 dagen in België komen werken, terwijl de gecombineerde titel bestemd is voor personen die in België mogen werken wegens een bijzondere verblijfssituatie. Ik denk hier bijvoorbeeld aan mensen die als vluchteling zijn erkend, buitenlandse studenten of personen die bij een gezinshereniging betrokken zijn. Het gaat hier om een ander publiek en dat geldt eveneens voor de procedure.
Is dit wel echt een vereenvoudiging? V. M.: Toch wel, maar met een keerzijde: de duur van de procedure is verlengd van enkele weken tot vier maanden en half. Werknemers en werkgevers moeten daarom ruim van tevoren de nodige stappen zetten, ook voor de verlenging van bestaande vergunningen. Bovendien worden de aanvragen nu gecentraliseerd en is het daarom noodzakelijk om alle benodigde documenten gelijktijdig te verkrijgen en in te dienen.
De Gewesten hebben hun eigen basisregels vastgelegd. Hoe positioneert Brussel zich op dat vlak? M. L.: Al wat te maken heeft met economische migratie is nu geregionaliseerd, maar tot voor kort waren er nog geen initiatieven genomen. De Gewesten maakten van de hervorming rond de gecombineerde vergunning gebruik om hun eigen basisregels te wijzigen. Vlaanderen en Wallonië hebben ambitieuze hervormingen doorgevoerd, zeker wat betreft knelpuntberoepen. Van zijn kant heeft Brussel bepaalde administratieve formaliteiten voor werkgevers vereenvoudigd. Zo kunnen hooggekwalificeerde profielen bijvoorbeeld voortaan een werkvergunning krijgen voor drie jaar in plaats van één jaar. Bovendien zijn de Gewesten verplicht om bepaalde Europese richtlijnen om te zetten, met name wat betreft overplaatsingen binnen de groep en stagiairs.
Ontstaat met deze regionalisering niet het risico dat sommigen gaan ‘winkelen’? V. M.: Inderdaad. Om te bepalen welk Gewest bevoegd is, moet wettelijk gezien eerst de vestiging waar de werknemer actief zal zijn, in aanmerking komen. Als deze vestiging nog niet vaststaat, komt het hoofdkantoor in aanmerking. Een onderneming met meerdere vestigingen zou echter het gunstigste Gewest kunnen kiezen om in aanmerking te komen voor de aanvraag. Hoe meer de regels tussen de Gewesten zullen verschillen, hoe groter het risico dat sommigen gaan ‘winkelen’. Zorg er echter wel voor dat de plaats van aanvraag overeenstemt met de werkelijkheid.
Hoe verloopt de overgang? V. M.: Zoals bij elke verandering vergt de invoering van de gecombineerde vergunning een overgangsperiode. Binnen de gemeentebesturen voelen de bedienden zich bijvoorbeeld niet altijd op hun gemak met de nieuwe procedure. En de ondernemingen hebben vooral moeite met de duur van de nieuwe procedure. Ze moeten er veel te lang op voorhand aan beginnen.
Advocaat – CLAEYS & ENGELS
Advocaat – CLAEYS & ENGELS
