Millennials op de arbeidsmarkt? Vaak slashers. Een generatie die graag meerdere betaalde activiteiten combineert. Deze bij 25-35 jarigen vaak toegepaste praktijk is een kwestie van keuze – of noodzaak.
De Engelse term ‘slash’ verwijst naar de schuine streep, het typografisch teken gebruikt om meerdere woorden in een reeks te scheiden. Millennials houden van flexibiliteit en autonomie in een organisatie, maar hebben vaak moeite met een baan die hen afzondert en weinig stabiliteit biedt. De geluksvogels onder hen zullen echter de gemeenschappelijke noemer vinden voor al de petjes die ze dragen en voor hun persoonlijke verzuchtingen.
Er zijn voorbeelden van zulke pluri–actieven in dit nummer van uw magazine: een muzikant die ook consultant is (Fugu Mango), de kunstenares, onderneemster en interieurarchitecte Isabelle Derecque of nog de actrice en romanschrijfster Adeline Dieudonné. Op het eerste gezicht zou men geloven dat een ‘slasher’ vooral op zoek is naar een bevredigende levensstandaard en daarom verscheidene activiteiten en dus ook inkomsten combineert. Maar de millennials trachten bovendien het nuttige met het aangename te verbinden. Ze kiezen niet te kiezen. Op die manier creëert de Y Generation een beroepsleven op maat. Dankzij de combinatie van twee of drie activiteiten hoeven slashers geen toegevingen te doen. In tegenstelling tot loontrekkenden die werk en privéleven met elkaar proberen te verzoenen, halen de millenials alles door mekaar: hun leven moet een perfecte harmonie bereiken met hun persoonlijk welzijn.
Het nuttige en het aangename
Slashing is niets nieuws: in 2007 publiceerde Marci Alboher een boek onder de titel “One Person/Multiple Careers: A new model for Work/Life Success”. Een paar jaar later populariseerde Seth Godin, de Amerikaanse paus van de webmarketing, dit concept met een definitie gegrepen uit zijn eigen ervaring: “Mijn grootvader deed zijn leven lang hetzelfde werk. Mijn vader had zeven verschillende banen gedurende zijn carrière. En ik had zeven banen tegelijk.” Deze praktijk is een mix van hoop – meer inkomen, diversificatie van de activiteiten en minder werkloosheid – en van bezorgdheid – een onstabiele en kwetsbare situatie.
Naar aanleiding van een beurs voor micro-ondernemingen telde een Franse studie in 2015 4,5 miljoen pluri-actieve werkkrachten. Uit deze zelfde studie blijkt dat 31% van de bevraagde slashers (1,4 miljoen werkkrachten) voornamelijk freelancers zijn (10%), zelfstandige ondernemers (10%), vennoten (6%) of bedrijfsleiders (5%). 7% van de pluri-actieven maakt van de situatie gebruik om een idee uit te testen voordat ze een bedrijf oprichten. “Die mensen hebben meer ervaring, een dichter en efficiënter netwerk en meteen al referenties. Zij vergroten dus hun kansen op succes”, aldus Alain Bosetti, serial ondernemer en oprichter van het ‘Salon des Micro-Entreprises’.
Hoe dan ook, ondernemerschap en freelance-werk zijn in onze samenleving in volle opkomst. Maar een aantal vragen blijven onopgelost: wat doen we met de slashers? Zijn zij een kans of een bedreiging? We leven in een tijdperk van ‘externe’ open innovatie. Slashers vertegenwoordigen daarom een externe energie die kan worden ingezet om nieuwe vaardigheden te mobiliseren. Dit bijzonder ruim vraagstuk moedigt in elk geval de ondernemingen aan om hun managementpraktijken te herzien.